ჰარი პოტერი და სიკვდილის საჩუქრები

26 ნოემბერს ჩვენს კინოთეატრებში „ჰარი პოტერის“ მორიგი ფილმი, „სიკვდილის საჩუქრები“ გამოვიდა  და პოტერომანებმაც დიდად გავიხარეთ. მართალია, დღეს ბევრს სასაცილოდ არ ჰყოფნის როულინგის მოთხრობის წაკითხვა და, მით უმეტეს, მისი ეკრანიზაციის მორიგი ნაწილის მოუთმენელი ლოდინი, მაგრამ, ასეთი ხალხის საყურადღებოდ: მართალია, დიდ პატივს ვცემ თქვენს აზრს (რა თქმა უნდა, უფლება გაქვთ აზრი გქონდეთ), მაგრამ ჩვენ, ვინც 11–12 წლის ასაკიდან მოვყვებით ჰარი პოტერს, მოდით, ამ მცირე სიამოვნებაში ნუ ჩაგვეკვეხებით.

მოკლედ, პოტერიადის ბოლო ეპიზოდის პირველი ნაწილი გამოვიდა და, დღეს, როგორც იქნა, კინოთეატრსაც ვესტუმრე. ბოლო სამი ფილმის, განსაკუთრეით, „ფენიქსის ორდენისა“ და „ნახევარსისხლა პრინცის“ შემდეგ, მართალი გითხრათ, ფრიად უკმაყოფილო გახლდით: პირველ რიგში იმიტომ, რომ ეს ფილმები, გეგონებოდა, ერთი ხელის მოსმით გადაიღეს და წიგნიდან მარტო ის ეპიზოდები ჩასვეს, რომელიც თვალში მოხვდათო. „სიკვდილის საჩუქრების“ სანახავადაც იმ იმედით მივედი, რომ ის მაინც გაამართლებდა ჩემს მოლოდინს, ჰოდა, მინდა გაგახაროთ, ეს იმედები არც გამცრუებია.

ამ ფილმს საკმაოდ დიდხანს იღებდნენ და ორ ნაწილადაც კი გაყვეს. თავიდანვე ივარაუდებდა კაცი, რომ ავტორებს უნდოდათ, დასკვნითი სერია რაც შეიძლება, შთამბეჭდავი გამოსვლოდათ. უნდოდათ და გამოუვიდათ კიდეც. წეღან ვთქვი, ბოლო სამი ფილმი დიდად არ მომწონდა, იმიტომ, რომ თითქმის არ ემთხვეოდა წიგნს მეთქი: მაგალითად, „ცეცხლოვან თასში“ საერთოდ არ ჩანს დობი, პატარა საყვარელი არსება, ოჯახის ელფი, რომელსაც წიგნში საკმაოდ გამორჩეული პერსონაჟია. დობი არც მეხუთე ფილმში ჩანს, რაც, მე თუ მკითხავთ, ერთგვარი დისკრიმინაციაა ავტორების მხრიდან 🙂

აი ბოლო ნაწილი კი, მთელი პასუხისმგებლობით ვაცხადებ, მაქსიმალურად ზუსტად მიჰყვება წიგნს. მე, პირადად, ძალიან გამიხარდა და მესიამოვნა, რადგან, სამი თუ ოთხი წლის წინ, როდესაც „სიკვდილის საჩუქრებს“ ვკითხულობდი, დაახლოებით ისე მქონდა წარმოდგენილი სცენები, როგორც ეს დღევანდელ ფილმში ვნახე. ეს ეპიზოდი წინებისგან იმითაც გამოირჩეოდა, რომ გაჯრებული იყო ძალიან მძაფრი და ხარისხიანი სპეცეფექტებით, რაც სურათს დაძაბულობას მატებდა და თამამად შეიძლება ითქვას, სუსტი ნებისყოფის მქონე ადამიანებისთვის მისი ყურება მთლად რეკომენდებულიც ვერ ყოფილა 🙂 არადა, თავიდან, როგორც ამბობდნენ, „სიკვდილის საჩუქრები“ 3D–ში უნდა გამოსულიყო. გარწმუნებთ, ფილმში გამოყენებულ ეფექტები დღეს სამ განზომილებაში რომ მენახა, მეც მიმტყუნებდა ნერვები.

ერთადერთი გულდასაწყვეტი ის არის, რომ „ჰარი პოტერი და სიკვდილის საჩუქრები“ ძალიან დიდ დაუკმაყოფილებლობის გრძნობას, ჩვენებურად რომ ვთქვათ, ლომკას ტოვებს. ხუმრობა ხომ არ არის, ფილმი შუა ნაწილში წყდება, არადა იქიდან იწყება ყველაზე საინტერესო მოვლენების განვითარება. მაგრამ, პოტერომანები რის პოტერომანები ვართ, ბოლო ეპიზოდის მეორე ნაწილის გამოსვლას მოუთმენლად რომ არ დაველოდოთ. თან, ის უკვე სრულყოფილი 3D ვერსია იქნება, ასე რომ, მეგობრებო, წინ ძალიან დიდი სიამოვნება გველის.

პ.ს. იმ ადამიანებს, ვისთვისაც ჰარი პოტერი მხოლოდ უაზრო, ბავშვურ ზღაპართან, იდიოტურ, უნიჭო მოთხრობასთან და სატანიზმთან ასოცირდება: მინდა გითხრათ, რომ ჯობდა წიგნი რომ წაგეკითხათ, მიხვდებოდით, რომ აქ ძალიან საინტერესო და სასიამოვნო ზღაპარის საკმაოდ ჭკვიანური და ფილოსოფიური ტექსტები ემატება და პლუს სატანიზმი და სისხლიანი იდეები თქვენკენ მოიკითხეთ! 🙂